تورم و فیستول گسترده در فک پایین قدامی:

مراجعه به رادیولوژی:

یک زن 58 ساله سفید پوست قفقازی با تورم چانه با فیستول به قطر حدود 6 میلی متر مراجعه کرد. این خانم مدعی شد که یک ماه قبل تحت عمل جرم گیری قرار گرفته و بعد از چند روز متوجه تورم در قسمت قدامی چانه خود شده و بعد از 2 هفته متوجه باز شدن فیستول شده است. استئومیلیت همراه با تورم و فیستول در فک پایین مشکوک بود.
او به دندانپزشک خود مراجعه کرد و او را به مدت 10 روز تحت آنتی بیوتراپی قرار داد. تورم ادامه یافت و فیستول بزرگتر شد. از آنجایی که هیچ علائم بالینی پوسیدگی یا مشکلات پریودنتال در فک پایین وجود نداشت، دندانپزشک بیمار را به کلینیک رادیولوژی ارجاع داد تا علت احتمالی عفونت را شناسایی کند. بیمار تب داشته است و هیچ مشکل پزشکی ندارد.

وقتی بیمار به کلینیک رادیولوژی مراجعه کرد، 29 روز از جرم گیری ریشه می‌گذشت. معاینه بالینی دندان‌ها و بافت‌های پریودنتال هیچ نشانه‌ای از پوسیدگی را نشان نداد و پروب پریودنتال در محدوده طبیعی بود (عمق 2.5-2 میلی متر پروبینگ).

بافت و رنگ لثه و مخاط دهان در فک پایین در حد طبیعی بود.

با این حال، تورم چانه آشکار بود و پوست علائم قرمزی داشت و مقداری ترشح چرکی خود به خود خارج می‌شد.

در لمس، تورم قوام یکنواختی نداشت، در سمت چپ حساس بود و در سمت راست سفت و بدون درد بود.

درمان رادیولوژی:

سی تی اسکن Cone Beam (ضخامت برش 0.8 میلی متر)، شامل فک بالا و فک پایین، برای ارزیابی دندان‌ها و استخوان مندیبل به دست آمد.

از نظر رادیوگرافی، دندان‌های فک بالا و فک پایین پوسیدگی را نشان ندادند و سطح استخوان آلوئول در محدوده طبیعی بود و فقط با کاهش خفیف استخوان حاشیه‌ای مواجه شد. در هیچ یک از دندان‌های فک پایین علائم رادیوگرافیک پری‌آپیکال رادیولوسنسی وجود ندارد.

مشاهدات:

در فک پایین قدامی، تورم وسیع بافت نرم وجود داشت که با وضعیت بالینی بیمار مطابقت داشت. جنبه خارجی صفحه قشر باکال و قشر تحتانی فک پایین مناطقی از انبساط و تشکیل استخوان جدید قشری را در قسمت تحتانی و قدامی نشان می دهد که بافت نرم پوست را گسترش می‌دهد.

قطعات استخوانی جدا شده نیز در بافت نرم متورم پوست مشاهده شد. شکل کلی تشکیل استخوان جدید مقعر با مرکز تقعر در ناحیه اپیکال دندان 42 بود. مسیر فیستول نیز از خارجی ترین قطعه استخوانی به سطح پوست ردیابی شد و بر روی مرکز این تقعر قرار گرفت. تراکم استخوان ترابکولار در فک پایین، عمدتاً در فک پایین قدامی، در محدوده طبیعی بود.

تشخیص و درمان:

واکنش استخوانی گسترده، در فک پایین قدامی و تشکیل سکسترا، با استئومیلیت سازگار بود. اطلاعات رادیوگرافی در مورد علت عفونت قطعی نبود.

با این حال، ما در نظر گرفتیم که این به احتمال زیاد منشأ دندانی ندارد.

دلایل اصلی این است که:
هیچ استخوان ترابکولار واکنشی در فک پایین وجود نداشت.
استخوان واکنشی تنها در قسمت خارجی باکال و قشر تحتانی فک پایین مشاهده شد.
استخوان آلوئول نیز هیچ واکنش مشخصی نشان نداد.
ما بیشتر متوجه شدیم که فیستول تا سطح سکوئستروم بیرونی گسترش یافته است
(این ممکن است به دلیل ضخامت برش بزرگی باشد که اسکن را با آن به دست آوردیم.)

بر اساس داده های بالینی و رادیوگرافی. ما پیشنهاد کردیم که عفونت احتمالاً منشا دندانی ندارد، بلکه احتمالاً از پوست است.

تشخیص پیشنهادی سلولیت منجر به استئومیلیت فک پایین بود. دندانپزشک بیمار را برای آنتی بیوگرام و آنتی بیوتراپی مناسب ارجاع داد.

همانطور که در مورد بسیاری از مواردی که به عمل ما می‌رسد، این یک مورد حل نشده بود زیرا ما نتوانستیم منشا عفونت را شناسایی کنیم.

در حالی که علائم رادیوگرافی از منشاء غیر ادنتوژنیک عفونت پشتیبانی می‌کند، علائم بالینی که سلولیت با منشاء پوستی را پشتیبانی می‌کند، قطعی نبود، زیرا انتظار داریم بیمار علاوه بر تورم، علائمی مانند تب و تب را نیز نشان دهد.

سلولیت:

سلولیت یک عفونت شایع پوست و بافت های نرم زیرین است. زمانی اتفاق می‌افتد که باکتری وارد شکافی در پوست شده و پخش شود. نتیجه عفونت است که ممکن است باعث تورم، قرمزی، درد یا گرما شود. شایع ترین باکتری مسئول سلولیت استافیلوکوک (استاف) است.

استئومیلیت یک عفونت استخوان است، یک بیماری نادر اما جدی است.

استخوان‌ها می‌توانند به روش‌های مختلفی آلوده شوند:

عفونت در یک قسمت از بدن ممکن است از طریق جریان خون به استخوان گسترش یابد یا شکستگی یا جراحی باز ممکن است استخوان را در معرض عفونت قرار دهد.

در بیشتر موارد، باکتری به نام استافیلوکوکوس اورئوس، نوعی باکتری استاف، باعث استئومیلیت می‌شود.

برخی از شرایط مزمن مانند دیابت ممکن است خطر ابتلا به سلولیت استئومیلیت را افزایش دهند، اما بیمار چنین شرایط سیستمیک را انکار کرد.