دستگاه لایت کیور چیست؟
استفاده از انواع کامپوزیت ها به جای آمالگام، لایت کیور دندانپزشکی را جز لوازم لاینفک در درمان های ترمیمی کرده است. در مورد پوسیدگی های دندان، پرکردن فضای دندان ها با کامپوزیت بسیار مرسوم است، کامپوزیت نرم می‌باشد و باید سخت شوند که استفاده از دستگاه لایت کیور در این قسمت مورد استفاده دندانپزشکان می باشد.
نحوه عملکرد دستگاه
مواد لایت کیور معمولا حاوی آلفا دی کتون (بنزیل یا کامفوروکینون) به عنوان آغاز کننده هستند.نوری با شدت کافی و در دامنه ای خاص برای رساندن آلفا دی کتون به وضعیت تحریک شده ضروری می باشد تا ماده ترمیمی شروع به سخت شدن نماید.

عوامل مختلفی بر شدت نور خروجی دستگاه لایت کیور تاثیرگذارند:

تغییرات ولتاژ برق محل کار
خرابی فیلتر
آلودگی نوک دستگاه
مات شدن و ضعیف شدن لامپ
تضعیف منعکس کننده نور
خرابی  اجزا الکتریکی
شکستگی انتقال دهنده نور
قطر کم نوک دستگاه
فاصله نوک با محل ترمیم هنگام کیور کردن و زمان تابش نور نمونه هایی از این عوامل هستند.

روشهای مختلف استریل کردن نیز باعث کاهش شدت نور خروجی به درجات مختلف می شوند.در مطالعه ای بعد از ۳ بار اتوکلاو کردن، شدت نور دستگاه ۵۰% کاهش یافت.استفاده از بعضی محلولها چون گلوتارآلدئید نیز شکستگی هایی در فیبر نوری ایجاد می کند. کاربرد پوششهای پلاستیکی یا سلفونی جهت پوشاندن نوک دستگاه لایت کیور نسبت به سایر روش های استریلیزاسیون ارجح می باشند. چرا که شدت نور را کمتر از سایر روش ها کاهش می دهند و مانع اتصال مواد ترمیمی به نوک دستگاه می شوند.مواردی چون زمان تابش و فاصله نوک دستگاه با سطح ترمیم تحت کنترل دندانپزشک می باشند و به راحتی قابل اصلاح هستند. اما دندانپزشک باید متوجه باشد که رسیدن به حداکثر پلیمریزاسیون کامپوزیت با رعایت زمان توصیه شده توسط کارخانه سازنده دستگاه فقط در صورتی امکان پذیر است که شدت اشعه دستگاه ایده آل باشد.هنگام کیور کردن برای جلوگیری از کاهش شدت نور باید نوک دستگاه را در نزدیکترین فاصله ممکن از ترمیم قرار داد.بنابراین با افزایش فاصله، میزان پلیمریزاسیون کامپوزیت کاهش خواهد یافت.